Z taką inicjatywą wystąpiła do prezydenta Elbląga grupa elblążan związana ze Stowarzyszeniem Inżynierów i Techników Polskich w Elblągu.
Eugeniusza Mędrasia najlepiej kojarzą chyba byli pracownicy Zamechu. To on był jednym z tych, którzy w elbląskich Zakładach Mechanicznych wdrażali produkcję turbin okrętowych, obróbki śrub okrętowych oraz wielu innych nowoczesnych rozwiązań technologicznych. Pozostało po nim wiele publikacji dotyczących technologii i organizacji produkcji.
Urodził się 14 listopada 1917 r. w Racławicach koło Niska [dziś woj. podkarpackie]. Jeszcze przed II wojną światową rodzina przeprowadziła się do Lwowa, gdzie Eugeniusz Mędraś studiował na Politechnice Lwowskiej. W tym czasie związał się ze środowiskiem Młodzieży Wszechpolskiej. W czasie II wojny światowej wstąpił do Narodowej Organizacji Wojskowej (był w tej części, która scaliła się z Armią Krajową). Pod pseudonimem „Jędrzej“ był w NOW szefem Oddziału Propagandy na Rzeszowszczyźnie. „Była to w strukturach tej organizacji bardzo ważna funkcja, do której Eugeniusz Mędraś, przedwojenny czynny członek Młodzieży Wszechpolskiej na Politechnice Lwowskiej na pewno znakomicie się nadawał. Bowiem praca w NOW biegła dwoma, a nawet można rzec, trzema torami. Tak, była to działalność wojskowa, skierowana przeciwko okupantowi, z którym walczono na wielu frontach, ale również wewnętrzna, polityczna, ponieważ formacja wyszła z przedwojennych struktur par excellance politycznych i nadal była z nimi związana.“ - możemy przeczytać we wspomnieniach Danuty Ratajczak ps. Danka „Narodowa Organizacja Wojskowa w Jarosławiu i jego okolicach“ opublikowanym w Jarosławskim Kwartalniku Armii Krajowej (nr 31/1998).
Cywilne życie ułożył sobie w Elblągu. W latach 1954 - 65 był radnym Miejskiej Rady Narodowej, gdzie przewodniczył Komisji Gospodarki Komunalnej i Budownictwa, był też członkiem prezydium MRN [organ wykonawczy Rady Narodowej]. Stosunkowo szybko został zauważony przez władze: już w 1955 r. Rada Państwa, na wniosek ministra przemysłu maszynowego, uhonorowała go Medalem X- lecia Polski Ludowej.
W budowanie powojennego Elbląga zaangażował się w wielu dziedzinach. Zorganizował i był pierwszym dyrektorem Trzyletniego Technikum dla Pracujących „Zamech", które kształciło kadry techniczne dla przemysłu. Przez 23 lata prowadził lekcje dla uczniów w elbląskich szkołach zawodowych. Niewiele krócej, bo 20 lat wykładał na Politechnice Gdańskiej.
Pewną ciekawostką jest też fakt, że udzielał się jako dziennikarz. Jego teksty publikował Głos Zamechu.
Aktywnie działał społecznie m. in. w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Polskich oraz Naczelnej Organizacji Technicznej. Za swoją działalność został uhonorowany licznymi odznaczeniami, w tym Srebrną i Złotą Odznaką SIiMP oraz Medalem Honorowym za zasługi w rozwoju Elbląga oraz Złotą Odznaką Zasłużony dla Energetyki. Najważniejszym odznaczeniem jest, bez wątpienia, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. A to tylko niektóre wyrazy uznania za wkład w rozwój przemysłu i miasta.
Zmarł 27 grudnia 2004 r. Jest pochowany na elbląskim cmentarzu Agrykola.
„Życiorys Eugeniusza Mędrasia jest dowodem jego oddania pracy zawodowej i społecznej oraz zasług dla Elbląga, które warto uhonorować poprzez nadanie ulicy jego imienia. Jego wkład w edukację i przemysł zasługuje na trwałe upamiętnienie w przestrzeni miejskiej.“ - napisali wnioskodawcy w piśmie skierowanym do prezydenta Elbląga.
Kto jeszcze?
Od 2023 r. Komisja ds. nadawania nazw w Elblągu wydała pozytywne opinie w następujących sprawach:
- uhonorowanie „Honorowych Krwiodawców“ poprzez usytuowanie Ławeczki Honorowego Dawcy Krwi w Parku Planty.;
- upamiętnienie geodety Janusza Augustynowicza poprzez poprzez umieszczenie tablicy pamiątkowej. Wnioskodawcy chcieli nadać imię Janusza Augustynowicza jednej z elbląskich ulic;
- nadanie drogom wewnętrznym nazw ul. Sztormowa, Pogodna, Radosna. W grudniu ubiegłego roku radni podjęli uchwałę dotyczącą ww. ulic;
- zaopiniowanie petycji, która wpłynęła do Rady Miejskiej w Elblągu, dotyczącej nadania nazwy rondo Ofiar Wołynia. Komisja zaproponowała, aby nadać nazwę „Rondo Wołyń,” wskazując jako jego lokalizację - rondo na skrzyżowaniu ulicy Lotniczej z ulicą Aleksandra Fredry w Elblągu. Stanowisko przekazano przewodniczącej Rady Miejskiej w Elblągu;
- w sprawie nadania rondu u zbiegu ul. Królewieckiej i Kościuszki (obok szpitala wojewódzkiego) nazwy Plastyk. Radni w grudniu ubiegłego roku podjęli taką uchwałę.
Na opinię komisji czeka jeszcze wniosek dotyczący upamiętnienia Czesława Kujawskiego, działacza kultury, wieloletniego dyrektora zespołu „Ziemia Elbląska“, który zmarł w 2002 r.