Do większości miejsc, które chciałabym Wam pokazać w cyklu "Letnie przystAnki", zaprowadził mnie przypadek. Nie były to podróże zaplanowane, a raczej krótkie przystanki w dłużej trasie. Odkąd jestem dziennikarzem (czyli niemal od 17 lat) nie rozstaję się z aparatem, więc uzbierała się całkiem spora dokumentacja fotograficzna bliższych i dalszych ciekawych zakątków. Może i wy zrobicie sobie w którymś z nich krótką pauzę? Zapraszam na przystanek trzeci - Piórkowo. Zdjęcia.
Piórkowo to osada leśna w powiecie braniewskim. Tu zrobimy sobie może nie tyle przystanek, co spacer. W 1828 roku odkryto tutaj cmentarzysko z epoki brązu (26 kurhanów), a pierwsze prace archeologiczne przeprowadzono na nim czterdzieści lat później. Cmentarzysko badało kilku naukowców, wykopaliska prowadzili m. in. pracownicy Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego. Znaleziono między innymi urny z prochami ludzkimi, prymitywne narzędzia, naczynia oraz broń.
Lubię tutaj przyjeżdżać po prostu na spacer i to niezależnie od pory roku. Z Elbląga jest to około 40 km. Auto możecie zostawić na leśnym, bezpłatnym parkingu. W stronę kurhanów prowadzi was ścieżka edukacyjna (ok. 3 km) przygotowana przez Nadleśnictwo Zaporowo. Nie ma tutaj zbyt wielu turystów, za to są cisza, spokój, relaks i piękny las. W pobliżu (okolica m. Trąbki) znajduje się też niewielka plaża nad jeziorem Pierzchalskim. Jest tam również mały bar i pole kempingowe.
O kurhanach w Piórkowie można znaleźć wiele informacji. Przytoczę tylko jeden mały fragment. Tak opisuje badania z 1993 roku archeolog Aleksandra Żórawska. „Natrafiono na pozostałości osady zamieszkiwanej prawdopodobnie przez ludność użytkującą badaną nekropolę. Obydwa stanowiska położone są na południowo-zachodnim brzegu Jeziora Pierzchalskiego, powstałego w wyniku sztucznego spiętrzenia wód Pasłęki, na terenie ścisłego rezerwatu przyrody. Odkrycie możliwe było dzięki wycięciu części starego lasu i zaoraniu tego terenu pod nowe zalesienie. Osada założona była na wysokim płaskowyżu, otoczonym z dwóch stron przez wody rozlewiska Pasłęki. Materiał rozrzucony był w promieniu około 100 metrów w centralnej części wysoczyzny. W trakcie badań powierzchniowych natrafiono tu na liczne fragmenty silnie rozdrobnionej ceramiki, pojedyńcze narzędzia krzemienne, dużo przepalonych kamieni, będących prawdopodobnie pozostałościami palenisk oraz połamane kamienie żarnowe. Ta ostatnia kategoria zabytków spotykana była także jako budulec w kamiennych konstrukcjach kurhanów na pobliskim cmentarzysku. Uchwycenie pozostałości obiektów mieszkalnych czy obronnych było niemożliwe ze względu na głęboką orkę, która przyczyniła się do całkowitego zniszczenia stanowiska.”
Do zobaczenia na następnym przystanku 19 lipca.
Linki do poprzednich.
